مهمترین رکن یک سازمان آموزشی مدیریت آن است. مدیریت را فرایند برنامه ریزی ,سازماندهی , هماهنگی ,رهبری و نظارت  در سازمان دانسته اند .در این میان وظائف برشمرده شده ،وظیفه رهبری آموزشی با دیگر وظائف  مدیر متفاوت است . رهبری را عمل تاثیر گذاری  بر افراد دانسته اند بطوریكه کارکنان از روی میل و علاقه برای هدف گروهی تلاش كنند. كیت دیویس^[1]  این وظیفه را توانایی ترغیب دیگران به كوشش مشتاقانه جهت هدفهای معین  و هارولد كونتز^[2] رهبری را تحت تاثیر قرار دادن دیگران جهت كسب هدف مشترك می داند.سبک مدیریت  و رهبری بر همه سازمانها و نهادها  یکسان نیست با وجود اینکه همه مدیران امر هدایت گروهها ( بزرگ یا کوچک ) را برای رسیدن به اهدافی معین بر عهده دارند، این  امر را با شیوه‌ها و سبک های مختلفی پیش می برند که هر یک از این شیوه‌ها به عنوان یک سبک مدیریت  و رهبری تعریف می‌شوند.

در ادبیات مدیریت، سبک‌های مختلفی از مدیریت و رهبری آموزشی شناخته و تعریف شده است. از سبک های مدیریت و رهبری می توان به  سبك وظیفه گرایی , سبك دستوری, سبك مشاركتی, سبك تفویضی و سبک اقتضایی اشاره نمود.نکته قابل توجهی که در بررسی این سبک‌ها وجود دارد این است که نمی‌توان سبک خاصی را برای همه سازمان‌ها ی آموزشی و تمامی شرایط ، ایده‌آل شمرد یا تجویز کرد. انتخاب یا شکل‌گیری سبک رهبری در یک سازمان آموزشی بستگی به ویژگی های نگرشی وشخصیتی مدیر،ماهیت  و ارزشهای سازمان ,اهداف (اهداف پنهان و آشکار ) و سیاستها ,کیفیت نیروی انسانی  , کادر و ویژگیهای مخاطبان و شرایط محیطی آن دارد. جامعه المصطفي(ص) نهادي است علمي با هويت حوزوي که از طریق كاركردهاي آموزشي، تربيتي، پژوهشي، فرهنگي و تبليغي در عرصه بين‌الملل فعاليت مي‌نمايد. این نهاد بین­المللی در بیش از صد کشور دارای فعالیت آموزشی در سطوح مختلف  و  قالب های متنوع (حوزوی و دانشگاهی ) می باشد.بی شک از مهمترین عناصر در اداره موثر مراکز آموزشی  بین المللی بهره گیری از سبک مدیریت و رهبری آموزشی متناسب با توجه به  ویژگیهای فوق الذکر می باشد .

[1]keith davis

[2] Harold koontz